Sommige verliezen hebben geen naam

Over het stille verdriet én de stille kracht van partners van mensen met dementie

Er zijn verliezen waarvoor geen woorden bestaan. Verliezen die zich niet in één moment voltrekken, maar langzaam, stukje bij beetje — soms over vele jaren.

Wanneer iemand zijn levenspartner verliest door ziekte, een ongeval of ouderdom, heeft onze taal woorden klaar: weduwe, weduwnaar. Er is een naam, een kader, een vorm van erkenning.

Maar voor partners van mensen met dementie bestaat zo’n woord niet. Zij verliezen hun geliefde beetje bij beetje, terwijl die persoon nog leeft. Ze rouwen terwijl ze nog samen zijn. Ze leven tussen toen en nu, tussen vasthouden en loslaten.

En dat maakt hun verdriet complex. Want ja, er is verdriet, maar er is ook kwaadheid, frustratie, machteloosheid, schuldgevoel, en soms ook schaamte. Toch is er tegelijk ook liefde, zorg, tederheid en soms zelfs nieuwe vormen van verbondenheid.

De Amerikaanse onderzoeker Pauline Boss noemt dit ambigu verlies — het verlies van iemand die fysiek aanwezig blijft, maar psychologisch stilaan verdwijnt. In het Nederlands spreken we over levend verlies, maar dat vangt niet helemaal de gelaagdheid van dit proces.

Wie leeft met iemand met dementie is meer dan een mantelzorger. Het is een partner zonder partner, iemand die verdriet draagt zonder zichtbaar einde, een liefhebbende ziel die zich telkens opnieuw moet heroriënteren op wat blijft.

En net dat maakt erkenning zo belangrijk. Want zolang er geen woord is voor dit verlies, blijft het vaak onzichtbaar. En erkenning begint bij taal,  bij verhalen delen, gehoord worden, begrepen worden.

💛 De familiegroepen in De Kolibrie: ruimte voor erkenning en ontmoeting

Bij Inloophuis De Kolibrie willen we precies die ruimte creëren. Dit najaar organiseren we nog drie familiegroepen rond dementie, bijeenkomsten waar partners, kinderen en mantelzorgers elkaar kunnen ontmoeten, herkenning vinden en even op adem komen.

Er is telkens een thema dat richting geeft, maar het belangrijkste blijft het gesprek met elkaar: over wat moeilijk is, maar ook over wat mooi blijft. Over de kleine momenten van warmte, humor en nabijheid die ondanks alles blijven bestaan.

De groepen worden begeleid door een psycholoog met specifieke expertise rond dementie, die bovendien zelf uit ervaring spreekt, ook haar vader had Alzheimer. Ze weet dus hoe complex, vermoeiend en tegelijk waardevol deze reis kan zijn.

Iedere bijeenkomst is een veilige plek om even stil te staan, te delen, te luisteren of gewoon te zijn. Soms is het genoeg om te horen: “Ik herken dat.” Of om te voelen dat je niet alleen bent.

🌿 Welkom bij De Kolibrie

Of je nu al jaren zorgt voor iemand met dementie, of pas sinds kort met deze realiteit wordt geconfronteerd, je bent van harte welkom. Je vindt bij ons een klankbord, lotgenoten en mensen die écht begrijpen wat je doormaakt.

📅 Er zijn dit jaar nog drie familiegroepen rond dementie in Inloophuis De Kolibrie, Peer telkens om 19.00 uur: 22 oktober, 26 november en 17 december. 

Want zorgen voor iemand met dementie is meer dan een taak — het is een vorm van liefde die woorden verdient. En daar helpen we graag bij.