“Het was naar hier komen, of terug in mijn bed kruipen, van de pijn en de ellende. Toen op een maandag heb ik de knoop doorgehakt en ben ik naar hier gekomen”, aldus Greta, een aanstekelijk vrolijke en enthousiaste vrouw, die ik samen met haar echtgenoot Georges mag ontmoeten in de Kolibrie. Die eerste maandag dateert ondertussen van ongeveer 4 jaar geleden, en was het spreekwoordelijke startschot van een band met de Kolibrie die steeds intenser en rijker werd. Het begon voor Greta met rustig een koffie drinken op maandag, vergezeld door haar breiwerkje, en evolueerde naar een warme, betrokken en actieve reis, waarin ze een arsenaal aan workshops volgde, zelf ook kook-workshops leidde, en tot op de dag van vandaag haar stem laat horen in het koor.
“Ik wou niet per se babbelen toen ik hier in het begin kwam; gewoon op het gemak een koffietje met mijn breiwerk dat ik altijd bij me heb, dat was goed. Zo kwam ik altijd op maandag. Uiteindelijk geraakt ge dan toch aan de praat hé; op maandagvoormiddag waren er toen Soep met een verhaal activiteiten, en ja, ik ben kok, dus met dat eten zijn we dan toch beginnen babbelen hehe”, vertelt ze me. Zo hoor ik in het verhaal van Greta’s begintijd bij de Kolibrie dat hier werkelijk plaats is voor iedereens noden: voor de mensen die hun hart willen uitstorten, maar even goed voor mensen die liever op hun gemakje op een vredevolle plaats vertoeven, waar empathie en verbondenheid in de lucht hangen, maar zonder per se over zichzelf te praten.
Naarmate de tijd vorderde nam Greta deel aan andere, meer intensieve workshops, die vaak gericht waren op innerlijk werk. Ze vertelt over hoe intens en confronterend de “Spreid je Vleugels” workshop was: ze heeft daar echt “gevoeld” en geleerd om te voelen, in kwetsbaarheid. Andere workshopsessies waren gefocust op Positieve Gezondheid, en aan beide activiteiten-reeksen heeft ze erg veel gehad. In kleine, intieme groepjes werd er gesproken en geluisterd naar elkaar, wat heel confronterend, maar ook helend was. “Ik heb daar kanten van mezelf leren kennen en ontdekt waarvan ik dacht how, hier moet ik iets mee gaan doen”. De sessies waren een duik in zelfzorg en zelfkennis, waarin er onder andere geleerd werd om gebalanceerd met je eigen emoties en die van anderen om te gaan. De verbondenheid die gecreëerd werd onder de deelnemers was geweldig: je vormde een team met een “maatje”, waarmee je veel 1 of 1 dingen deed of besprak, en nog altijd heeft Greta een diepe en intieme vriendschapsband met haar maatje. De ondersteuning die ze elkaar boden tijdens emotionele uitdagingen was enorm kostbaar. Springen in het diepe van je innerlijke gevoelswereld is spannend en soms wat eng, maar de begeleiding en ondersteuning van de Kolibrie tijdens en ook ná de workshops waren heel krachtig. “Als je vragen had of feedback nodig had, of meer materialen nodig had, daar werd echt voor gezorgd: die hulp kwam effectief”. Je begint aan je eigen reis, maar je maakt die niet alleen.
Greta heeft chronische pijn. Ze is al meerdere malen geopereerd aan haar halswervels en heeft last van uitstralende zenuwpijnen. Fibromyalgie is de naam die de artsen haar ziekte momenteel gegeven hebben, maar echt behulpzaam vindt ze dat label niet. Evenmin de commentaren die ze vaak genoeg van mensen in haar omgeving krijgt: “dat label is echt precies een uitnodiging voor mensen om te zeggen van aahja, ge hebt gewoon geen goesting om te gaan werken”. Het moet enorm vervelend en onterend zijn om telkens met zo’n reacties om te gaan. “Ik reageer er zelfs niet meer op”, vertelt ze me. “Mensen snappen dat vaak niet, dan zeggen ze van ooh, ge zijt altijd zo vrolijk en energiek, ge doet zo veel vrijwilligerswerk en ge zijt zo vaak aan’t koken, hoe komt het dan als het slecht met u gaat; daarmee dealen is echt vermoeiend”. Vaak oordelen mensen zo snel en bemoeien ze zich, daar heeft niemand wat aan. “Het zit tussen mijn twee oren, zeggen ze dan”, en samen met Greta vloek ik er een eindje op los. Onbegrip en een gebrek aan respect, dat is echt niet oké. Hoe heilzaam, welkom en veilig is het nest van de Kolibrie dan, waarvan je weet dat daar wél respect, acceptatie en warmte op je wachten.
De workshops die Greta volgde hebben allemaal geholpen, en de leiding van de workshops was fenomenaal. Daar zat erg veel kunde en openheid in, met respect voor ieders grenzen en kunnen. “Als ge daar heel de workshop zou zitten en niet zou praten, was dat ook echt oké geweest”, en dat gebrek aan welke vorm van dwang dan ook is cruciaal. Ieder op hun tempo, stap voor stap, op hun eigen reis. “Ik heb echt mijn eigen grenzen leren kennen”, zegt Greta, “ik ben een gever en loop mezelf zo vaak voorbij, ik stel mezelf vaak te ver ten dienste van anderen, en zelf grenzen leren stellen in functie van mijn zelfbehoud, dat heb ik echt geleerd”.
Zo is ze ook fierce in het behoud en de bescherming van haar maandagvoormiddag in de Kolibrie: “Dat is mijn oplaadmoment, ik mis die echt als ik niet kan komen, de week begint perfect en vrolijk, dat is van mij”. En groot gelijk! Maandagvoormiddag is het tijd voor de Kolibrie Singers, het warme koor, geleid door Coen, waar Greta als één van de eerste leden bij zat. Samen met Georges komt ze elke maandag zingen en plezier maken. “Die groep is zo hecht en hangt zo aaneen!”. Vanaf de eerste paar repetities heeft ze iedereen zien toekomen en zo het koor zien uitbreiden en groeien. Het is hier vreugdevol en veilig: “Het groepsgevoel is echt top en de mensen zijn hier zo op hun gemak. Ik voel mij zo precies een klein, fijn onderdeeltje van een groter geheel, verbonden met de grotere groep, en de kracht schuilt echt daarin”. Binnenkort hoopt Greta opnieuw, samen met andere Kolibrie-gangers, in de kookpotten te mogen duiken tijdens haar kookworkshops. “We hebben al heel de Kolibrie ingepalmd, met 10 man; dan zijn we doorheen heel de ruimte groenten aan’t snijden en aan’t voorbereiden: we hebben hier echt al zotte dingen gedaan haha, da’s zo plezant!”
Ik hoor het verhaal van een krachtige, herstellende reis: een tocht richting de warme persoon die Greta is, bruisend van plezier en engagement, die stevig in haar eigen schoenen staat en voor zichzelf zorgt. Van rustig breien in een knus hoekje naar dapper in haar eigen binnenste kijken en onder de voeten uit culinaire groepsactiviteiten op poten zetten. Naar hartenlust zingen met vrienden en geliefde, met engagement, verbondenheid en respect. Allemaal binnen en rond de vleugels van de Kolibrie. Dit is heel waardevol.
Hieronder vind je een QR code terug, die je naar een ingesproken podcast vertelling van Greta's getuigenis leidt.
